۵۹۷- آیا براستی جاذبه و افسون خارق العاده فلسفه (اندیشه و الهیات یونانی- ارسطوئی) از چه بابت است که حکیمان الهی بزرگی چون فارابی و بوعلی و سهروردی و ملاصدرا و امثالهم را که دارای روح حکمت از نزد خداوند شده بودند چنان طلسم خود ساخت که حتی چنین وانمود کردند که حکمت را از ارسطو یافته اند و لذا کل دین و معارف اسلامی را هم بخدمتش گماردند تا ایده های افلاطونی را تقدیس و جاودانه سازند!؟ این یک واژگونی آشکار است خود- واژگونسازی! اینان متوجه نبودند که اگر اندیشه افلاطون و ارسطو را از خودشان هم بهتر می فهمند از بابت روحی حکمی است که خداوند به آنان عنایت نموده است. و لذا خدا را هم ارسطوئی کردند! درست به همین دلیل است که همه اینها و پیروان و مخلصین آنان تا به امروز عظمت و قداست انبیاء و اولیاء را هم به افلاطون و ارسطو محک می زنند و گاه این واژگونی را اقرار هم می کنند که: براستی که این آیه یا کلام معصوم عین فلان سخن افلاطون یا ابن عربی است؟! یعنی همه بزرگان دینی ما فیلسوف بوده اند و عظمت آنها از این بابت است؟ پس میزان ارسطو است، میزان عقل و علم و متافیزیک و حکمت و…؟!
