۱۹۸- يكی از اذكاری كه هركسی بواسطه ذكر درباره زندگی خودش كشف می كند اينست كه در هر كجای زندگيش هر چه را كه جداً اراده كرده خدا هم اراده كرده و آن امر ممكن شده است و اين يعنی كشف يگانگی اراده خود و خدا از بزرگترين مكاشفات اهل ذكر است و چون انسان اين را دانست بر جای خويشتن می نشيند و به نفس مطمئنه می رسد در نزد پروردگارش. «حال كه به اطمينان رسيده ای و راضی گشته ای به سوی پروردگارت بازگرد و مقيم در بهشت او شو» قرآن-
۱۹۹- بدان كه همه مقامات معنوی حاصل ذكر است و ذكر از وحی نيز برتر است و اصلاً خود وحی جز به قدرت ذكر قابل دريافت و تبيين نيست و اصلاً انبياء الهی با وحی شان آمده اند تا ذكر را به بشر معرفی كنند و انسان آخرالزمان در عرصه ختم نبوت و غيبت امام به قدرت ذكر قادر است به وحی انبياء سلف نقب بزند و به نور اوليای الهی دست يابد. همانطور كه قرآن كريم می فرمايد: «آنانكه خدای را در دل خود به ياد می آورند با انبياء و اولياء و شهداء و صديقين محشور شده و دوست می شوند كه اينان بهترين دوستانند». در آخرالزمان، ذكر، فقدان وحی جبرائيلی را جبران كرده است و بلكه نعمتی برتر از وحی است و لذا فرموده كه «امروزه نعمت را بر شما كامل كردم»
