۸۶۵- و مپندار که هر نوع باطن گرائی لزوماً مقام الساعه و حضور حکیمانه است. چه بسا که شیطان زدگان و مجنونان غرق در اوهام خویشند. خویشی که مسخر اجنه و خناسان است. اینست که آدمی تا لااقل یکبار نمرده و بدنیا نیامده باشد درب دلش گشوده نمی شود. و یا بایستی تحت ولایت حکیمی زنده باشد.
