یکبار دگر محمد(ص)

عنوان کتاب : یکبار دگر محمد (ص) هنر عشق ورزی عارفانه Mohammad once again مؤلف : استاد علی اکبر خانجانی تاریخ تألیف : ۱۳۸۸ تعداد صفحه : ۴۱

فهرست کتاب :

1- عشق محمدی

2- عقل محمدی

3- تصوف محمدی

4- زن محمدی

5- دموکراسی محمدی

6- آزادی محمدی

7- طب محمدی

” آنرا که عقل نیست دین نیست و دین من ، عقل من است . ” محمد (ص)

بسم اللّه العلیم

1- محمد (ص) می گوید که “” عقل برای فهم کردن نیست بلکه برای عبودیت است “” . این تعریفی از ماهیت عقل در انسان است . در حالیکه حتی اکثر علمای دینی هم عقل را عنصر ادراک و شناخت می پندارند و بس .

2- اگر عقل عنصر عبودیت است پس کارگاه پرستش و عشق ورزی با پروردگار است .

3- همانطور که عقل همان مهار کردن نفس اماره نیز هست و این عمل عبودیت و پرستش است زیرا آدمی فقط برای خدا حاضر به مهار نفس و تزکیه و تربیت آن است پس بایستی خداوند را دوست بدارد و بلکه عاشق باشد تا خود را در حضور او و برای او به زنجیر بکشد .

4- پس واضح شد که عقل کارگاه عشق و تربیت است . یعنی عقل حاصل دوست داشتن خداست که منجر به تقوا و مهار نفس می شود تا آنجا که کل روح نفس آدمی در ارادۀ خداوند فنا می شود و این مقام اخلاص و عبادالله المخلصین در قرآن است که مظهر اراده و فعل الهی هستند که این از قدرت عشق انسان به خداست .

5- پس عقل از عشق است و در خدمت عشق . و این همان معنای عقل سرخ در نزد عارفان و خاصه سهروردی شهید است .

6- به همین دلیل در قرآن کریم همواره عقل و ایمان توأمان و علت یکدیگرند و تعقل ویژۀ مؤمنان است یعنی خدا دوستان و محبّان .

7- از این منظر معلوم است که عشق هم اگر عشق باشد و نه هوس و ابتلا و جنون ، دارای ماهیتی مؤمنانه و متقیانه و عاقلانه است .

8- عقل بعنوان عنصر پرستش معلول ایمان به خداوند است که همان دوست داشتن اوست . یعنی ایمان ، دوست داشتن خداست و عقل هم پرستش و ادای عبودیت او که همان تقوا و مهار نفس در خدمت اراده و حکم اوست .

9- پس ایمان که همان محبت الهی است به عقل منجر می شود و عقل هم به تقوا و نهایتاً اخلاص که مقام امحای ارادۀ بشر در ارادۀ الهی است که مقام عشق عرفانی می باشد .

10- پس واضح است که در فرهنگ ما عقل دارای تعریفی کاملاً غلط و نامربوط است اگر قرار باشد که میزان معرفت را قرآن و حدیث قرار دهیم.

11- عقل در نزد عامۀ مردم و اکثر علما در حقیقت همان ظن و گمانه زنی و چون و چراست که بقول قرآن کریم ظن منشأ شرک است و حتی کمالش هم به حق نمی رساند .

12- آنچه که محمد (ص) را به معراج و دیدار با پروردگارش رسانید نیز عقل محمدی بود و لذا محمد را باید مظهر عقل کل و کمال عقل دانست که به کمال عبودیت و پرستش و عشق ورزی با خدایش رسید که دیدار جمالش بود و خداوند را در زیباترین جمالش دیدار کرد و زان پس پرستنده و عابد زیباترین جلوۀ روی خالق بود .

13- چون محمد (ص) ، ارادۀ خود را در ارادۀ حق فنا کرد مظهر عقل کل شد و اصلاً این عقل کل بود که او را به این فنای ذات رسانید تا خود مظهر چشم و هوش حق شد و از چشم و هوش حق بود که جمال حق را دیدار نمود .

14- این عقل کامل بود که او را به بینائی و شنوائی کامل رسانید و کمال بینائی و شنوائی است که می تواند جمال کاملترین موجود و زیباترین صورت را دریابد .

15- پس عقل زیباست و زیباپرست . و بسوی کمال زیبائی میل می کند .

16- پس عقل اساس و علت تعبّد و دین و تقواست و همچنین محبت و عشق ورزی .

17- محمد (ص) نیز می گوید که : هر که عقل را دارا باشد دین و محبت هم متعاقب آن می آید . یعنی فقط عاقلانند که لایق دین و محبت هستند و دین و محبت دو بال عقلانیت است . همانطور که در قرآن سخن از قلوبی است که تعقل می کنند یعنی عقل امری قلبی است و نه ذهنی .

18- و نیز محمد (ص) می گوید که : عقل ، وحی بدن است . یعنی جبرئیل جان است .

19- و نیز همو می گوید که : عقل تشخیص نیک و بد است و سپس تشخیص بین نیک و نیک تر و بد و بدتر است و آنگاه نفس را تسلیم نیک و نیک تر نمودن . و این نیکی نفس را بسوی زیبائی و عشق ورزی می برد.