٨٧۵- “مأموم” در لغت که ھمان مرید است بمعنای “امام شده” می باشد که مفعول امامت است. یعنی ارادت عرفانی و اطاعت بی چون و چرا از امام به قصد رسیدن به مقام امامت است و نیز ظرف ظھور باطن امام است یعنی امامت امام در وجود مرید به فعل و ظھور می رسد. ھمانطور که علی، مظھر نور باطن محمد است و سلمان ھم مظھر نور باطن علی است و الی آخر تا پایان آخرالزمان که ظھور امام موعود است که به مثابه ظھور مطلق حق است و جمال ذات واحد قھار خداوند! “و در آنروز زمین و آسمان برای پروردگارش ظھور و بروز می یابد.” قرآن- که این ظھور از بابت ظھور انسان کامل الھی است ھمانطور که انسان، ظھور باطن جھان است. پس این ظھور ھر چه کاملتر شود جھان ھم بارزتر می شود.
