۱۰۸۱- در این وادی سوم اکثراً تارک دنیا و معتکف و منزوی گردیده و عمر را به آخر می رسانند و با خلق کاری ندارند و زندگانی رهبانی پیش می گیرند. اینان مصادیق “وجوه عندالله” هستند.
۱۰۸۲- ولی سالکان محمدی از نزد خداوند صاحب رسالت و خلافت برای خلق شده و همچون رسول خاتم از معراج بازمی گردند و این وادی چهارم یعنی سیر از حق بسوی خلق است. ولی این خلایقی که بسویشان برمی گردند آن خلایقی نیستند که در قوس صعود ترکشان نموده بودند. زیرا این سرآغاز سیر نزول از آسمان جان بسوی ارض جان است که سراسر رنج و محنت و عشق الهی است و لذا تن و جان در سیر نزولی بسوی رنجوری و بیماری می رود زیرا بهشت را برای عشق و رسالت الهی ترک کرده است و دوباره بر دوزخ جان خلق وارد شده است. و این سرآغاز عشق عرفانی و الهی است و بایستی از آن خودی که در نزد حق یافته اند برای خلق و رضای خدا بگذرند. این سیر عرصه بلاجوئی از جانب خلق است.
