فلسفهٔ هنرهای پست مدرن
فلسفه هنرهای پست مدرن . مقاله ۳ خودشناسی هنری
مکاتبی همچون کوبیسم، سمبولیزم ، سؤ رئالیسم ، دادائیزم و آبستره در ادبیات و نقاشی و موسیقی و سینما جملگی علت و جوهره ای جز مواد مخدر و توهم زا و روان گردان به خصوص ال. اس. دی نداشته است.
استفاده از این مواد در بررسی زندگی بنیان گذاران این مکاتب در نقاسی مثل ونگوگ ، گوگن ، دالی ، پیکاسو و دی اشتل کاملاً مستند است .
آنچه که هنر پست مدرن نامیده میشود تماماً حاصل واکنش این مواد بر روان هنرمندان بوده است.
در عرصه موسیقی آوانگارد کل جریان موسوم به موسیقی راک و الکترونیک که گروههای مثل بیتلها و پینک فلوید و کلاز شولتز از بانیانش هستند استفاده از آل. اس . دی اعتراف شده است که رهبر مشهورترین این گروهها یعنی پینک فلوید که کسی به نام سید بارت بود در همان آغاز مبتلا به جنون کامل شد و چند سال بعد از دنیا رفت .
به همین دلیل آثار هنری این جریانات هم جز از طریق مصرف این مواد قابل هضم و پذیرش نیست .
لذا خود این هنرها از اساسی ترین مروّجین استفاده از این مواد در جهان بوده اند .
در قلمرو ادبیات نیز حضور این مواد كمابيش علناً اعتراف میشود که ادبیات بودلر ، كاستاندا ، اوشو و مارکوز از مشهورترین آنهاست .
در قلمرو سینما نیز رد پای این مواد حتی در بزرگان صاحب مکتب سینما آشکار است و اعتراف می شود مثل ژان کوکتو ، تارکوفسکی ، جان هیستون ، اورسون ولز و فلینی .
استفاده از این مواد در عرصه سینما و تئاتر بسیار وسیعتر است و جهان بازیگری بدون آن از هر خلاقیتی تهی می شود در اینجا سخن از جنبههای اخلاقی و بهداشتی استفاده از این مواد نیست بلکه درک جوهرۀ هنر مدرن است .
در کشور خودمان نیز به تبعیت از غرب کمابیش شاهد چنین امری بوده ایم. آثار صادق هدایت و نیما یوشیج و مخصوصاً سهراب سپهری بیانگر چنین حالاتی می باشند.
مسئله این است که این مواد با روان هنرمند چه میکند و آثاری که پدید می آید گویای چه حق و ابطالی است و نهایتاً با سرنوشت جوامع مدرن چه میکند زیرا امروزه نقش هنرها در ساختار هویت و فرهنگ و سرنوشت جوامع به مراتب شدیدتر است از نقش مذهب و علم و هر نوع تعلیم و تربیت است .
نقش گروههای موسیقیایی در تولید فرهنگ و هدایت نسل جوان از هر انقلابی قدرتمند تر است به لحاظی بایستی فرهنگ حاکم بر عصر مدرن را فرهنگ .ال.اس . دی نامید و سایر مشتقات شیمیایی آن که تحت ده ها نام در بازارهای جهان به مصرف می رسد و نیز انواع دارویی آن که در دسترس همگان است .
آنچه که امروزه معنویت نامیده می شود اساساً محصول حضور ال.اس.دی در انواع هنرهاست.
آنچه که از آن بر می خیزد انواع خرافات مدرن است که تحت عنوان عرفان نو طبقه بندی می شود .
از ویژگی این روان گردانها آن است که مصرف کننده را به طرزی شیطانی به درون خودش می کشد و از واقعیت بیرونی بیگانه می سازد لذا مصرف کنندگان این مواد اکثراً دجار انواع اسکیزوفرنی (دو) شخصیتی ) هستند و همه آنها به یک خود شیفتگی مالیخولیایی مبتلا شده و خود را نابغه و ناجی بشریت میپندارند.
این فرهنگ جهانی که نوعی باطن گرایی تصنعی و شیمیایی را به همراه دارد خیرش همان رویگردانی از دنیا پرستی و تکنولوژیزم است در حین اشد ابتلا به آن .
این هنرها بزرگترین عامل پوچ سازی و انهدام هویت ها و باورها و سنتهایی است که عمر تاریخی اشان به سر آمده است.