این آرم به مثابه هویت ذاتی انسان است و در هر فرد اهل معرفت بیانگر رویاروئی «خود» و «خود خودم» ( عارف و معروف – شاهد و مشهود ) می باشد که به لحاظی همانا رویاروئی دل و ذهن تیز هست که بصورت دل صنوبری به نمایش آمده است که دل قلبی بین آن دو دل صنوبری، پدید آمده که دارای چشم است که بیانی از همان «چشم سوم» بعنوان چشم روح یا نگاه خدا می باشد و مصداق این کلام قرآن کریم که «خداوند بین دل و ظاهر هر انسانی حائل است».
در بیان دیگری این آرم ، نماد واقعه هویت یابی بشر در «من – تو – او» می باشد که دو دل صنوبری به مثابه من و تو است و دل قلبی در میان، همانا «او» (هو) میباشد که فرد سوم بعنوان شاهد که موجب طلوع آفتاب معرفت گردیده است.
این نماد در معنای دیگری بیانگر رابطه مراد و مرید درعرفان اسلامی و کمال رابطه در انسان است و اینکه فقط در این رابطه است که «هو» یعنی پروردگار حضور دارد که نور معرفت و هدایت را به صورت آفتاب در حال طلوع، ساطع میکند.
این آرم واضح ترین بیان تصویری از حقیقت عرفان اسلامی است که در قلمرو معرفت نفس رخ می نماید.