۱- «خداوند بهترین سخنان را در كتابی متشابه و مثانی نازل می کند تا بواسطه آن هر که را خواهد هدایت نماید…»” قرآن- اين كتابهای متشابه و مثانی (شبیه هم و مکرر) همان واقعه تاویل کلام الله در طول تاریخ است که تورات و انجیل و قرآن از جمله مشهورترینشان هستند و نزول قرآن بهمراه روح بر مؤمنان هر امتی تا آخرالزمان نیز استمرار اين نزول كتابهای متشابه و مثانی است. تاویل کتاب یا تاویل قرآن همان نو شدن و مکرر شدن کلام الّله در هر عصری است يعنی قرآن همان تأویل انجیل است و انجیل هم تاویل تورات است و… . اين تأویل نزولات کلام الله در هر عصری در سیر تاریخ تا به آخر جهان بيانی از تأخیر آن نیز هست. و اين نزول در هر عصری تبیین بشري تر و مادی تر و اسفلی تر و خاكی تر دارد و مستمرا به هسته مركزی نفس واحده بشری نزديك و نزدیکتر می شود و جهانی می گردد. همانطور که آثار برخی از علما و عرفای بزرگ چون ابن عربی و مولوی و روزبهان هم به مثابه تأویل و تنزیل متشابه و مثانی قرآن و تورات و انجیل و اوستا و بهگورگتا می باشد و این مجموعه آثار نیز درجه ای از این تنزیل و تاویل متشابه و مثنی کلام الله است که دين خدا را در خالص ترین حدش در آخرالزمان تبیین و تاویل نموده است. چرا که «دین خالص فقط برای خداست.»” قرآن- يعني دین خالص بايستی فقط برای رسیدن به خدا و دیدار او باشد و جز اين منظوری دگر نداشته باشد. «ای مومنان دو به دو و يا يكی يكی دین خالص را برپا دارید” و بدانید که دین خالص فقط برای خداست” و اکثر مردمان از آن بیزارند. “» قرآن- و بخصوص این دفاتر «مذهب اصالت عشق» چيزی جز تبین لقاءالله به عنوان تنها راه نجات و هدایت نیست و اینست دین خالص که دین قيامت و آخرالزمان است و جز اين دین و دین داری ممکن نیست الا به نفاق و مالیخولیا. و بیهوده نیست که در قرآن کریم تنها شرط لازم و كافی برای حفظ ایمان و امر هدایت ابتقای لقای الهی است” يعنی کندوکاو و جستجو برای خداوند و دیدار با جمال اعلای حق.
