۲۱۲- و امّا نزديكترين نگاه خداوند به انسان ذاكر همان عرش دل اوست كه خدای را ذكر می كند. يعنی اين خود خداست كه در دل ذاكر، ذكر می گويد. در اينجاست كه سخن مشهور بايزيد درك می شود كه: عمری مشغول ذكرش بودم و بناگاه ديدم كه حجابم ذكرم بود. انسانی كه بدين مقام رسيد به مقام مذكوريت رسيده است و خود جمال ذكر است.
