آداب حضور قلبی
۹ – و اما مؤمنانی که دارای پیر و امامی زنده هستند در دستیابی به این حضور راه و روشی بس آسانتر
دارند و آن ارادت و اطاعت از پیر است و
جمال و یاد پیر را بر سر نماز در مقابل روی خود و در دل خود حاضر ساختن و از این طریق وسواس شیاطین و ناس و خیالات واهی را از ذهن و دل زدودن .
در اینجا امام به مثابه سپر بلای رسوخ شیاطین به نفس مؤمن است و امام همچون شمشیری که رخنه
شیاطین را بر نفس مانع میشود و از دل مؤمن بیرون می سازد .
و اینست که رسول اکرم میفرماید که بی امام را صلوة نیست .
۱۰ – امام همچون محافظی از وجود مؤمن در حین نماز حراست میکند تا او بجای خداوند ، بر شیطان سجده نکند.
۱۱ – برای انسانی که امام زنده بعنوان پیر طریقت دارد، امام به مثابه وجه الله و درب ورود
به حریم امن الهی است چه در نماز و چه درسائر لحظات زندگی .
و این ساده ترین و مطمئن ترین راه و روش حفظ حضور قلبی است یعنی یاد ذهنی و قلبی امام در همه حال آن صراط المستقیم تقرب الى الله است.
۱۲- امام همان نقطه ای است که مؤمن با تمرکز ذهن و دل و حواس خویش بر این نقطه می تواند به وجود خود
مخصوصاً در حین عبادت ، تمرکز بخشد و از تفرقه و تشدّد و رخنه بیگانگان در ذهن و دلش مصون بماند .
جمال امام ، آستانه حضور در مقابل خداوند است.
و البته چنین حضوری بدون جهاد در زندگی روزمره و اطاعت خالصانه از پیر ممکن نخواهد بود.
فصل پنجم کتاب سرالاسرار
استاد علی اکبر خانجانی