١٧٣- علی ع، خورشید سرّ حق است و شیعیان حقیقی او كه حاملان ولایت او ھستند نیز ستارگان آسمان محبت و معرفت و عدالت و حقیقت می باشند. و در ھر عصری تا پایان جھان نیز یك علی واری ناطق است كه به مثابه ماه شب غیبت امام زمان است. و بدان كه امام زمان كسی جز ظھور جھانی و كامل علی ع نیست ھمانطور كه خود حضرت در خطبه بیان فرموده است كه «در ھر عصری دو امام است یكی صامت و دیگری ناطق. یكی پیدا و دیگری نھان است…».
۱۷۴- علی در خطبه مذکور می فرماید «ما بار گناه شیعیان خود را بر دوش می کشیم و شیعیان ما هم در مصانب ما شریکند…». این بدوش کشیدن بار گناه شیعیان همان واقعه شفاعت است و اینست راز ناله های علی در دعای جوشن کبیر که «ای دادرس ما را از آتش برهان». اين آتش گناهان مریدان است. و اما مصانبی که شیعیان و مریدان حقيقی از جانب امامشان سهیم می شوند چیستند و چه معنائی دارند؟
۱۷۵- به یاد می آورم که در نخستین دیدارم با مولا علی ع به گمانم به سال ۱۳۶۷ بناگاه انفجاری در سرم احساس کردم و چون انهدام بود. چون به وقت صبح برای وضوء رفتم در آئینه خود را غرق خون دیدم و شكافی که بر پيشانی ام پدید آمده بود و تا مدتها آشکار بود. اين مثالی از مشارکت در مصائب امام است. و مثالی دگر در نخستین روز نزول روح چند سال بعد بود که مصادف ظهر عاشورا بود که خود را در صحرای کربلا تك و تنها دیدم که سرم از تن جدا شد. من در آنجا خودم نبودم بلکه حسین بودم و خلیفه امام شده بودم همانطور که حسین خلیفه خدا بود و ثارالّله بود. و اين واقعه ای در اوج بيداری و هوشياری و در حضور چند نفر از آشنایان بود که آنان مرا مرده یافتند. این وقایع که مصداق مشارکت در مصائب امامان است به چه معنائی است و چه ضرورتی دارد و از کجاست؟
۱۷۶- در حقيقت هر انسان علوی که حامل نوری از ولایت علی ع و امامان علیین است با شهادت آنها شهید می شود و این عین شهید شدن در امام است که فرد را به مقام شهود بهمراه امام می رساند و چشمش را برای درک تجلیات الهی باز و منور می سازد. پس مشارکت در مصائب امامان هم برکت و كرامتی از آنها برای شیعیان مخلص است. «ای مومنان بدانید که خداوند شما را برگزیده تا پیرو دین حنیف ابراهیم (دین خالص) باشید تا رسول شهید در شما و شما هم شهید در مردم باشید.» قرآن- بدان که شهادت و شهود واقعه ای عرفانی در دل و جان مؤمن است که کارگاه تحویل ولایت حق و پذیرش امانت الهی می باشد و ولی کامل و امانت دار مطلق هم علی ع است. و اين سلسله مراتب علویت و ولایت و امانت پذیری از جانب حضرت حق است. و بدان که «خداوند بر هر چيزی شهید است.» قرآن- در باب شهادت به دفاتر قبلی همین رساله رجوع نمانید.
