دانلود کنید: دائره المشارق و المغارب ربوبی “دیالکتیکهاي قرآنی٬ QURANIC DIALECTICS صفحه 8 

 

۵- ظھور و غیب

آنکه در خود حاضر است خدای را ھم ظاھر می یابد. و امروزه در آخرالزمان انسان به غایت و کمال وجود رسیده است و می تواند به تمام و کمال در خود و با خود و عین خودش باشد و حقیقت وجودش را در ھمه چیز و ھمه کس نظاره کند. زیرا زمان، زمان غربت و بیگانگی و فراق است و زمان بسر آمده است و عصر وصال و یگانگی است و این عصر ظھور است ظھور حق از انسان از درب این ظھور که امام زمان است و امام، عصاره و اّم کل ظھور است و نور این ظھور است پس ظھور امام، ظھور نور حق است پس ھر که در خود حاضر باشد در عرصه این نور است و ظاھر می شود.

و آنانکه در انتظار ظھور شخص تاریخی- نژادی امام زمان ھستند تا ابد پشت درب انتظار می مانند ھمانطور که خود در آخرین وصیتش موسوم به “سباسب” فرموده که: دیگر ھرگز کسی مرا نخواھد دید زیرا من به حریم قدسی
پروردگارم ملحق گشته ام! و این ھمان راز غیبت است که سرّ ظھور است. پس غیبتش عین ظھور است ظھور نور حق از انسانیت امام! و این ظھور انسانی خدا و ظھور خدائی انسان است: و اوست اول و آخر و ظاھر و باطن! قرآن کریم-
ھمان وجود ازل و قدیم است که در آخر زمان ظاھر شده است. و اما طبق قول مکرر الھی در کتابش آنانکه به غیب ازلی و باطن عالم ایمان و یقین دارند لایق درک و دیدار ظاھر و ظھور غیب ھستند و ظاھر را عین باطن می یابند!
بشرط آنکه چشم باطن یافته باشند به علم باطن که عرفان نفس و دیالکتیک تسبیح ھوست بر سرّ “یامن ھو”! که جمال این ّسر ھمان امامان ّحی و ناطق ھستند که اولیای ظھور نور امام زمان می باشند در یازده تجلّی علوی!