حضرت «عبودیت» – ارادت بی چون و چرا (عابد- معبود- معبّد- اعبدالمعبودین- احب المعبودین- اعرف المعبودین- اکرم المعبودین- اخلق المعبودین) یا معبود یا عابد ۱- «نیافریدم انس و جن را مگر اینکه مرا بپرستند.»- «آیا پیام به سوی شما نفرستادم که ای فرزند آدم شیطان را نپرستید که به راستی او دشمن آشکار شماست و بلکه مرا بپرستید که اینست راه راست.» یس60-
۲- پس کل آفرینش جهان هستی دارای هویت عبادت و عبودیت و پرستش خالق خویش است زیرا به خاطر همین امر آفریده شده است. و هرکه از این پرستش بازایستد از قلمرو هستی عدول و سقوط می کند زیرا آفرینش و پرستش امر واحدی است. و لذا انسان کافر که به جای خدا، شیطان را پرستش و اطاعت می کند از کیفیت الهی وجودش ساقط شده و دیو و دد می شود.
