۲۰۲- در کتاب أمالی از امام باقر ع نقل شده است که پیامبر اسلام فرمود: «اگر يكی از شما اعمال هفتاد سال يك پیغمیر را داشته باشد اما ولایت مرا نداشته باشد با حقارت بر دوزخ وارد خواهد شد.» و نیز خود علی در خطبه اش می فرماید: «پس اگر يكی از آنها تا زمان بقای افلاک و تسبیح ملائکه در دنیا زندگی کند، هزار حج به جا آورد و در روزهای خود روزه دار باشد و شبها نماز بخواند، به تعداد برگ های درختان حسنه داشته باشد، به مقدار وزن شن های صحراها عبادت داشته باشد و به تعداد قطرات باران كارهای نيك داشته باشد و به تعداد حروف قرآن خیرات انجام داده باشد و به تعداد هر حرفی يك میلیون خیرات داشته باشد، تمام كتابها نازل شده را تلاوت کند و همه خطاب های علم و عمل را بفهمد، در همنشينی با پیامبران باشد و همصحبت مرسلین باشد و در صف هاي جهاد بایستد و در بین رکن و مقام به شهادت برسد و بعد يك حرف از فضيلتهای علی را انکار کند و آن را مخفی نماید، او در قيامت خود هیچ سعادتی نخواهد دید، از رحمت خداوند جز دوری نصیبش نمی شود.» از کتاب مشارق انوارالیقین- این به آن دلیل است که ولایت علی قلمرو شناخت خدا و لقاء الله و رسیدن به حق وجود خویشتن است که مقصود دین و خلقت عالم و آدم است. پس اگر كسی راهی را به بهترین شكلی طی کند ولي چون به مقصد رسد آن را انکار نماید پس گوئی که این راه را طی نکرده است و بلکه جز خسارت و ناكامی حاصلی نیافته است. در حقیقت کتمان ولایت علی به معنای حذف خدا از دین است و حذف حق انسان از عالم وجود است. زیرا کتمان ولایت و امامت علی به معنای انکار انسانیت خویش است که مقام خلافت اللهی انسان است زیرا خداوند در کتابش خوشبختی و رضايتی جز نائل آمدن به جمال الهی انسان قرار نداده است. «هیچ کس را در نزد خداوند چيزی نیست که آن را بخواهد مگر وجه اعلای پروردگارش که چون یافت به مقام رضا برسد.» سوره لیل ۲۱-۱۹ و فقط در پذیرش ولایت علی و علیین و برپائی اين ولایت در خویشتن است که می توان به جمال اعلای الهی خویش در جهان رسید و از هستی خود راضی شد که اين همان مقام راضية مرضیه می باشد که رضای خدا و بنده از همدیگر است. و نیز اين کلام رسول خدا که مورد تصدیق شیعه و سنی می باشد که: «هر که همه احکام دین مرا به تمام و کمال انجام دهد ولی در ولایت امامی زنده نباشد چون بمیرد روحش تا قیامت كبری در قبر محبوس است و همچون كافری منافق از جهان رفته است و هنوز جاهل است.» و از جهل آدمی همین بس که نداند و نخواهد که بداند خلیفه خدا در عالم هستی می باشد و در رسیدن به اين مقام تلاش نکند و چون خلیفه ای را یافت انکارش کند که عين انکار حق وجود خویشتن است و اینست انسان جاهل و غافل و کافر که در پایان دنیا بر آتش دوزخ وارد شود تا به جبر و عذاب و تجربه نابودی ابدی خویش حق وجودش را طلب کند تا نابود نشود که اين دوزخ آخرین رحمت و نعمت خدا بر بشر است و اینست که علی ع خود را برپا کننده دوزخ و آتش آن می نامد که لااقل به جبر آدم شود تا نابود نشود زیرا انسان جز به واسطه یافتن مقام خلافت اللهی خویش امکان بقا ندارد زیرا در ازل برای اين حق آفریده شده است که همان حقي است که زمین و آسمانها بر اساس آن آفریده شده است. قرآن کریم- و در اين جا بهتر اين کلام علی را درک می کنیم که «من مردم را از نو می آفرینم.» خطبه افتخار-
