فلسفه قرآن
رمضان ، ماه على (ع) ، ماه معراج محمد (ص) و ماه نزول قرآن بر قلوب مؤمنان است. پس ماه رمضان به لحاظی ماه قرآن است. و «قرآن » به لحاظ لغت به معنای «خواندن » است و این نامی بسیار عجیب می نماید زیرا هر کتابی برای خواندن است. پس قرآن که کتاب خداست خواندش ویژه نیز می باشد. این ویژگی چیست ؟
برخی معتقدند که قرآن كتاب عمل است نه خواندن و تفسیر نمودن. ولی خود قرآن هرگز مؤمنان را دعوت به اطاعت از خودش نکرده است بلکه دعوت به خواندن و تفكر نموده است قرآن اگر کتاب عمل باشد كتاب عمل برای رسول است و نه مؤمنان . بلکه مؤمنان بایستی از رسول اطاعت کنند و نه از قرآن . زیرا قرآن بر دل رسول فرود آمده و همو اسرار و احکام نهانش را در می یابد و مؤمنان را امر به اطاعت از دریافتهای خود مینماید .
پس مؤمنان بایستی قرآن را بخوانند و در آن تفكر نمایند ولی در عمل از رسول یا امامی زنده اطاعت کنند. به لحاظ تاریخی هم در همان صدر اسلام شاهد بودیم که کسانی که میخواستند خودشان از قرآن ، دستور العمل استخراج نمایند جملگی در مقابل على (ع) ایستادند و در عمل حامی امویان شدند و پیرو شیطان . ولی آیا براستی چند درصد از مسلمين ، قرآن را کتاب تفگر قرار می دهند؟
عده ای آنرا یک کتاب موسیقیایی برای تمرین آوازه خوانی و اپرای اسلامی نموده اند و عده ای دیگر آنرا می بوسند و میپرستند و استخاره میکنند و می پزند و داروی امراض می سازند و عده ای هم در عصر جدید از قرآن فرمولهای ترمودینامیکی و دیالکتیکی و سوسیالیستی و تروریستی استخراج میکنند.
واقعیت اینست که همواره عده ای بس انگشت شمارند که قرآن را کتاب خواندن و اندیشیدن و کسب معرفت می دانند که از این عده نیز باز برخی آنرا کتاب تفسیر کردن می پندارند در حالیکه خود قرآن میفرماید که این کتاب «احسن التفسير» است یعنی نیازی به تفسیر ندارد.
در واقع تفکر کردن در آیات قرآنی غیر از تفسير قرآن است . در واقع مؤمنان بایستی این آیات بسیار ساده و روان را که کمال امنیت و بلاغت است بر اندیشه و قلوب خود وارد کنند تا در اعماق باطن خویش به اسرار و عرفان آن نائل آیند که این همان تأويل قرآن است که در قرآن هم ذکرش رفته است.
پس باید گفت که قرآن نه کتاب عمل است نه کتاب استخاره است نه کتاب موسیقی است و نه کتاب کفن و دفن است نه کتاب پرستیدن است نه گیاه داروئی است و نه فلسفه ارسطو است که محتاج تفسیر باشد. بلکه کتاب خواندن و تأملات درونی میباشد تا خداوند نشانه هایش را بر قلوب مؤمنان آشکار نموده و آنان را هدایت کند.
قرآن می فرماید که این کتاب موجب گمراهی کافران و رسوائی منافقان و هدایت مؤمنان است . بنظر ما سائر استفاده ها از قرآن موجب گمراهی و رسوائی می باشد جز تفكر و تأملات درونی که موجب هدایت است.
باشد که در ماه رمضان که ماه نزول قرآن بر قلوب مؤمنان است از این درب بر کتاب خدا وارد شویم و در حال خواندن، خود را همچون محمد (ص) مخاطب کلام خدا قرار دهیم تا از رحمت و شفاعت و هدایت آن برخوردار شویم تا از این ماه به اندازه هزار ماه که یک عمر حدود ۸۳ سال است بهره گیریم . و با این حال بدانیم که قرآن ناطق و زنده هر عصری همانا امام است و بدون او امكان رد یابی به قرآن نیست چرا که او نقطه بای بسم الله است .