مرگ – درمانی خودشناسی طبی مقاله شماره 6
پس از معرفت- درمانی که البته ویژۀ عقلاء می باشد که کمیاب ھستند مرگ – درمانی شیوۀ دیگری است که ھر انسانی اگر بخواھد می تواند از آن برخوردار شود .
یک انسان شدیداً بیمار و یا گرفتار اگر براستی مرگ را در دلش بپذیرد و خود را برای آن آماده سازد چه بسا آن بیماری و یا گرفتاریش برطرف می شود و یا لااقل عذابش از بین می رود زیرا آنچه که یک بیماری و یا گرفتاری را عذاب آور می کند که از اصل آن مشکل ، شاقه تر است جنگ با آن و عدم باور و تصدیق مرگ یا نابودی حاصل از آن است . یکی از اھداف ذاتی ھر بیماری و مشکلی آن است تا انسان را برای مرگ آماده سازد یعنی از وابستگی به دنیا آزاد نماید پس اگر انسان به این رسالت ذاتی بیماری و گرفتاریش پاسخ گوید و تسلیمش گردد یا ھرچه زودتر معالجه می شود و یا عذاب روحی حاصل از آن کاھش می یابد و یا ھر چه سریعتر از دنیا میرود.
مرگ – درمانی یکی از ارکان دین و جنبه ای از دین درمانی است و این است که یاد مرگ یکی از عبادات و ثواب ھای بزرگ است .
و در روایات دینی آمده است کسی که ھر روزه مرگ را یاد کند و قبر خود را متصور شود و یا به زیارت قبور برود عذاب ھا از وی دور می شوند زیرا اساس ھمه عذابھا حاصل ترس از شکست و مرگ و نیستی است .
✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل چهارم _ فلسفه بهداشت و درمان
« اثر استاد علی اکبر خانجانی »
✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل چهارم _ فلسفه بهداشت و درمان
« »