۱۰۹۸- پس اعمالی صالح هستند که مؤمن را به حق امام و رسول ملحق می کنند يعنی اعمالی که در صلح و اطاعت از عقل و فطرت و حکم خداست. که بر دو دسته كلی استوارند يعنی واجبات و مستحبات. که واجبات همان وظایف هستند که بر دو دسته معیشت و عبادت قرار دارند که آمور معيشتی عبارتند از رزق حلال و بدور از حرص و ربا و مسائل غذایی و بهداشتی و رعایت حقوق اقتصادی و اجتماعی و رعایت احکام الهی در امور تفريحی و تزئینی و امثالهم. امور عبادی که همان فروع دین هستند که بر محور فکر و ذکر و حضور قلبی با امام قرار دارند. و اما مستحبات نیز در همین دو قلمرو مذکور پدید مي آیند يعني مستحبات معيشتی و عبادی. امور مستحب همانطور که از لغت آن برمي آید برخاسته از حب است مثل خدمت به مومنان که در رأس آن امام قرار دارد و انفاق و جهاد و ياري دین خدا بر محور امر امام. و همانطور که رسول اکرم می فرماید هیچکدام از اين اعمال واجب و مستحب از امور معيشتي تا عبادی بدون امر امام و اطاعت از او موجب حفظ ایمان و هدایت نخواهند شد و بلکه ابزار و امکانات نفاق خواهند بود که اشد کفر است. پس مي بینیم که کل دین، بی وجود حداقل باور و ارادت به شخص امام موجب هدایت نیست زیرا دل آدمی که کانون قدرت اراده عملی انسان است جایگاه هر که جز امام باشد کل وجود را به همان سو می کشاند يعنی تا زمانیکه امام در دل مؤمن مستقر نشده است دین آدمی هیچ تضميني ندارد يعنی مذهب شرك است.
