واي به ایثار زنانه مقاله ۱۷ خودشناسی جنسی
ھمانطور که مکرراً نشان داده ایم دعوی ایثار از جانب آدمی یکی از ابلیسی ترین وناحق ترین
ادعاھاواحساسات است .
مخلوق ناتوان ومیرائی چون آدم را چکار به ادعای ایثار .
ایثارگر فقط خداست وآدمی فقط می تواند از نداشتن ھا وعذابھا وماست ریخته شده اش ایثار نماید !
ھمه عداوتھا وکینه ھای تراژیک بشر محصول چنین ادعا واحساس مالیخولیائی است .
وا ّما ایثار زنان مالیخولیائی برتر ودگر است .
زن که در قبال عشق مرد احساس خدائی وبی نیازی داردولذا کارخانه بی انتھای ناز است
وپرستش خود بواسطه مرد را وظیفه مرد می داند اگر بخواھد ایثارگر ھم بشود آنگاه یک
دیوانه افسار گسیخته می شود .
اکثریت زنان حتّی تمکین جنسی در قبال شوھر را از ایثارخود می دانند واین علت العلل طبع
روسپی گری زن است که به تن فروشی می رسد .
وا ّما یک ایثار نوینی که زن مدرن بدامش افتاده وزندگی اش را تباه ساخته ، درآمد زائی واشتغال
اوست که به معنای ایثار اقتصادی است .
لذا اکثر زنان شاغل علناً زن سالارانی ظالم ھستند که یا مرد را به برده گی می کشند ویا فراری اش
می دھند ویا به طلاق غیر رسمی می انجامد.
اصولاً زن در ھر عمل و وظیفه ای احساس ایثار دارد واین ھمان نکته
گمراه کننده ای است که چنین پندار وارونه ای را پدید آورده که زن
اھل عشق است ومرد ھم اھل عقل .
در واقع این مقام را زنان به خودشان داده اند .
ورنه ھر مردی می داند که تنھا چیزی که در اکثریت زنان مطلقاً وجود ندارد عشق است .
زن فقط عاشق بر عشق مرد نسبت به خویشتن است که ھمان عطش مرد خواری وسلطه است .
درست به ھمین دلیل زنانی که دچار چنین ادعا و احساسی ھستند به ناگاه سیمائی بس ستمگر
ومتجاوز ودیوانه ای از خود بروز می دھند.
زنی که اصولاً برای خود وظیفه ای در قبال مرد قائل باشد زنی م دورانھاست.
⬅️ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل اول _ فلسفه آدم و حوا_
«اثر استاد علی اکبر خانجانی»