پدیده شناسی قرآنی
«پدیده شناسی قرآنی » یکی از همان رشته های علمی – عرفانی است که در جهان اسلام و در میان متفگرین اسلامی بغایت ، جایش خالیست و دال بر یک غفلت کبیر در میان مسلمانان و دین پژوهان ماست.پدیده شناسی قرآنی به زبان ساده به این معناست که برای فهم دینی و اسلامی هر پدیده ای در جهان مدرن به قرآن رجوع کنیم و حقیقت و دلیل و معنای قرآنی آنرا درک نمائیم. این اساس تدوین ایدئولوژی اسلامی است که کلنگ افتتاح آنرا دکتر شریعتی بر زمین کوبید ولی این کلنگ تا به امروز بر زمین مانده است پدیده شناسی قرآنی بمعنای قرآنی دیدن جهان مدرن است. این نگرش میتواند اصلاً اساس نوع کاملاً جديد ، از تفسیر قرآن باشد. ما تمام عمرمان را به تنهائی مشغول این مهم بوده ایم که در این نشریه شاهد گوشه هائی از این جهاد فکری می باشیداین نوع تفسیر قرآن را ما « تأخیر قرآن » نامیده ایم که در نقطه مقابل تأویل قرآن قرار دارد .تأویل به معنای یافتن اولیت و منشأ و بداعت آیات قرآنی که در نزد امامان ما به وفور گزارش شده و بخشهائی از آن بما رسیده است . ولی تأخير آيات قرآنی بمعنای یافتن تعین آیات در جهان معاصر و در آخر الزمان است. « تأخیر قرآن » در قاموس دکتر شریعتی به «تعین قرآن» آمده است که آنهم بیانی محسوس و درست است. ولی تأخیر آیات قرآنی پدیده ای مربوط به آخر الزمان است که بسیاری از اسرار قرآنی را عیان میکند و بما نشان می دهد .