معمای خود ارضائی جنسی مقاله 18 خودشناسی طبی
خود – ارضائی جنسی از آن نوع مسائلی است که در قلمرو اخلاق و علم هرگز پاسخی روشن نداشته و یکی از واکنش های طبیعی و مزمن در بشر است و دارای دو زمینه و علت است : شهوانی و عاطفی .
و این دو توأمان در این امر دخیل هستند زیرا فراوان هستند کسانی که بعد از ازدواج هم به این عمل ادامه می دهند. و حتی بسیارند کسانی که بعد از ازدواج هم به این کار روی می کنند و این امر دال بر قحطی عاطفی و ناکامی در رابطه صمیمی با همسر است.
خود ارضائی به لحاظ اخلاقی وشرعی نمی تواند کاملا منع شود زیرا چه بسا موجب ارتکاب به زنا می شود که یک گناه کبیره است و در این خود – ارضائی یک امر اخلاقی برای پیشگیری از گناه محسوب می گردد .
قحطی جنسی و یا عدم رضایت عاطفی در رابطه جنسی علت شهوانی آن است ولی احساس تنهائی و انزوا و عدم رابطه عاطفی و قلبی با جنس مخالف علت روانی این امر می باشد . و فرد در خود – ارضائی از فشار ناشی از این دو قحطی موقتأ رها می شود .
از این منظر خود – ارضائی نوعی خود – درمانی و خویشتن داری از زنا نیز محسوب می گردد هر چند که ادامه طولانی مدت و عادت به این امر بتدریج عوارض جسمانی و عصبی و روانی حادی بهمراه دارد لذا در بلند مدت نمی تواند دارای خیر و فایده ای اخلاقی یا بهداشتی و روانی باشد .
خود – ارضائی در بلند مدت مانع تلاش انسان برای برقراری رابطه عاطفی و همچنین مانع ازدواج و مانع تلاش برای رفع مشکلات در روابط عاطفی است .
کتاب دائرةالمعارف عرفانی جلد اول -فلسفه بهداشت و درمان- خودشناسی طبی-استاد علی اکبر خانجانی