۱۰۶۸- و بدان که دوست (ولی خدا) را بر خود گزیدن همان خدا را انتخاب کردن است و اختیار را و مسنولیت را انتخاب کردن است همانطور که خداوند در دینش هر كسي را در هر شرايطی مسئول تمام و کمال اعمال و سرنوشتش قرار داده است و مؤاخذه مي کند زیرا به او قدرت اختیار و انتخاب اعطا نموده است. به همین دلیل است که در مورد مؤمنان مي فرماید که هر سالی يكی دو بار آنان را امتحان می کند تا بداند که در ایمانشان صادق هستند یا نیستند.
و اینست عظمت قدسی اختياری که خداوند به مومنانش اعطا نموده است تا آن حد که حتي علم و آگاهی خودش را از حریم اختیارشان خارج کرده است و لذا آنان را امتحان مي کند تا بداند. و اين بدان معناست که مقام اختیار آدمی در ورای حتی علم خدا نسبت به مومنان است و اینست که تقریبا همه مفسران در تفسیر آیه مذکور حیران مانده اند که آیا مگر خداوند بر ذات دلهای مؤمنان آگاه و بینا نیست که می خواهد بواسطه امتحانشان بر صدق ایمانشان آگاهی یابد. و حتی عارف كاملی چون ابن عربی در قبال اين معنا اظهار جهل نموده است و می گوید «اين کیست که نمی داند و می خواهد بداند». پس بنگر که چه مطلق است اختياری که خداوند به انسان بر آستانه انتخابش بین کفر و دین محول نموده است که عظمت آدمی در کاننات و مسجود ملائك بودنش از همین بابت است.
