دو نوع درمان شقاوت _خودشناسی طبی _مقاله شماره 13
در قرآن می خوانیم که در روز قیامت کافران می گویند که چون قلوبی شقی داشتیم نتوانستیم حجت ھای خدا را تصدیق کنیم با اینکه می دانستیم که حق اوست .
در واقع کافر بودن در یک کلام ھمان شقی و قسی القلب و سنگدل بودن است . ھمانطور که دل مؤمن دلی رئوف و رقیق و لطیف و مھربان و پذیرنده است و دل کافر انکار کننده است ودفع کننده .
آیا چگونه می توانیم قلوب شقی و ثقیل خود را نرم و لطیف و پذیرنده حق نمائیم که مظھر لطف است . بی تردید تا دل اسیر سینۀ آھنین خویش و خود پرست است شقی است .
تادل را به دلبری مھربان و صدیق ندھیم و در تبعیت بی چون و چرای او قرار نگیریم نرم و لطیف و پذیرنده نخواھد شد .
این دلبر ھمان پیر معنوی و امام ھدایت است زیرا نخستین ویژگی و قدرت یک مرشد روحانی ھمان دلبری اوست و آنکه در وجودش از دیگران دل می برد ھمان حق و خدای اوست .
و اوست کسی که دل را زنده و لطیف و مھربان و خلاق و سخی می کند و اھل تصدیق جھان و جھانیان و ھر آنچه که ھست . زیرا دل شقی ھر آنچه که ھست را دفع می کند و منکر ھستی است و لذا خود در قحطی وجود بسر می برد و در حرص و شھوت و آزی فزاینده که ھمان دوزخ است. آتش دوزخ دل کافر را نرم می کند .
✓ برگرفته از کتاب دائرةالمعارف عرفانی _ جلد اول _ فصل چهارم _ فلسفه بهداشت و درمان
« اثر استاد علی اکبر خانجانی »