۶۰۱- یکی از یاران دبستانی ما که زمانی دم از عشق به علی ع و عدل او می زد در سودای قدرت ایمانش را باخته بود که پس از سالها دوری همدیگر را دیدار کردیم که با کمال حیرت و حسرت دیدم که کل ایمانش را به سخره گرفت تا آنجا که گفت: «امامان شیعه جمله جنون خودکشی و مظلوم نمانی و شهید بازی داشتند و برای مردم هیچ کاری نکردند و لذا مذهب شیعه یک مذهب انحرافی و ظلم پرور است و من بالاخره بیدار شدم و تصمیم دارم که زندگی کنم و از زندگی لذت ببرم و عمری را که در اين جنون از دست داده ام جبران کنم و…» از دیدن و شنیدن این حرفها به گریه افتادم و التماسش کردم که: «اگر این حرفها را از دل می زنی توبه کن تو را بخدا اینکار را با خودت نکن…» ولی او کاملاً جدی بود و به سخره ام گرفت. ماهی نگذشت که سر بریده اش را در خیابان يافتند. این خود امام بود که شیعه فریب خورده و شیطان زده خود را قبل از نابودی کامل٬ به شهادت رسانید و نجاتش داد زیرا او براستی در جوانی عاشقی پاک و بی غش بود که قربانی زمانه گشته بود در آخرالزمان!
