من خوبم زیرا دیگران بدند !

خود را خوب ولی دیگران را بد دیدن هنر نیست بلکه خود را بد دیدن و دیگران را خوب دیدن هنر است . 

یکی از روشهای توجیه و تقدیس بدیهای خویشتن ، تقبیح و لعن کردن همان بدیها در دیگران است . 

این همان فرافکنی زشتی های خویش به سمت دیگران است و از دیگران به عنوان دستمال کاغذی خود استفاده کردن است . 

چنین نگرشی همواره در عطش تباهی دیگران است و متوجه نیست که خود نیز یکی از این دیگران و مبتلای به این تباهی است . 

علی (ع) می فرماید : اگر عیبی در دیگران دیدی به خودت باز گرد و آن عیب را در خودت ببین و پاک کن .

واین یعنی آیینه بنمود چو نقش تو راست      خود شکن آیینه شکستن خطاست  . 

ولی اکثریت مردمان روشی کاملاً معکوس به کار می گیرند یعنی عیب خود را در دیگران می بینند و با لعن کردنش گویی که آن عیب را از خود می زدایند . 

بدیهای دیگران ما را زیبا نمی سازد واتفاقاً رسوا می کند و لذا در بدیها غرق می سازد و به بدی مفتخر می نماید  . 

این جهل عظیم فقط شامل عوام نیست بلکه خواص فرهنگ را هم مبتلا کرده است . 

طرح بدیها و نقصان و جهل دیگران اثبات برتری و بهتری ما نمی شود . 

ما به جای اینکه بگوییم که مثلاً دین ما اسلام ما و فرهنگ ملی ما اینست و برتری ها و عظمت خود را بیان و محقق کنیم به فحاشی سایر فرهنگها و مکاتب می پردازیم . 

به جای اینکه دین و آیین خود را تبیین و تدوین کنیم دین و مکاتب دیگران را به لجن می کشیم و می پنداریم که این اثبات حقانیت ماست . 

بجای نقد و نفی و لعن لیبرالیزم و ماتریالیزم بیاییم و مکتب خود را بیان کنیم . 

متأسفانه چند دهه است که چنین روندی بر کل جهان روشنفکری دینی ماحاکم است . 

متأسفانه ما مدتهاست که در عرصه لااله درجا زده ایم تا آنجا که در این عرصه پوچ و رسوا گشته ایم زیرا هرگز به الاالله نرسیده ایم . 

انقلاب در فاز اول به معنای انفجار لااله است و چون به عرصه الاالله نمی رسد مبدّل به ضد انقلاب می شود . 

این کل علّت بن بست های جامعه ما در دوران پس از انقلاب است و ماهنوز هم می خواهیم نان لااله را بخوریم . 

لااله تبدیل به هویت نخواهد شد . 

بدیهای دیگران باعث خوب شدن ما نخواهد شد . 

اینگونه است که از بطن مرگ بر آمریکا ، زنده باد آمریکا رخ می نماید  .

دانلود فایل صوتی مقاله من خوبم زیرا دیگران بدند