مکتب آبستره یا تصوف هنری

آبستره نهضت فلسفی – هنری است که در جستجوی جهان تک عنصری و توحیدی بوده است.

به لحاظی دیگر عصر پسامدرن عصر آبستره کردن امور است.

آبستره در زبان لاتین به معنای مجرد و محض و خالص و ناب است. واژه abestrect متشکل از پیشوند ab به معنای نفی و انکار است و strect به معنای ساختمان و چهارچوب و فرم و استخوانبندی است

لذا آبستره در لغت به معنای ساختارشکنی میباشد و پدیدهای در قلمرو هنر است که تلاش میکند بت پرستی و فرمالیزم و صورت پرستی عصر مدرنیزم را در هم شکند و از بطن این فروپاشی معنایی نو بیافریند .

آبستره تلاشی بسوی سادگی و زلالی و یگانگی و معنای تک عنصری است .

آبستره اساساً در قلمرو هنرهای تجسمی مثل نقاشی و معماری و مجسمه سازی خودنمایی کرده و تا حدودی در عرصه ادبیات و حتی فلسفه و موسیقی نیز
وارد شده است.

مکتب آبستره در قلمرو فلسفه از پدیدارشناسی هوسرل آغاز شد که سعی در صفات زدایی از پدیده ها نمود تا به ذات مجرد و تک عنصری پدیدهها برسد.

این مکتب در واقع همان وجودگرایی در مقابل ماهیت گرایی است .

مکتب آبستره نمایانگر طغیان بر علیه کثرت پرستی و فرمالیزم مدرن می باشد و لذا دارای نوعی گرایش صوفی گری و باطن گرایی بوده است

و در عرصه عوام به هرج و مرج و آنارشیزم و هیپی گریها منجر شده است

ولی در عرصه هنر و فلسفه و ادبیات به نوعی قداست و زهد ویژهای رسیده و به سرعت به انزوا و انفعال و سکوت انجامیده است.

در نقاشی کاملترین اثر آبستره یک بوم یا صفحه کاغذ کاملاً سفید است و در فلسفه همان مکتب خموشی میباشد.

پل کله در نقاشی و ویتگنشتاین در فلسفه دو نمونه مشهور و کامل میباشند. اصولاً اگزیستانسیالیزم به عنوان فلسفه عصر جدید همانا آبستره کردن اندیشه است .