۱۰۸۶- و کمال سیر از حق بسوی خلق اینست که سالک موفق به درک و دیدار حق در خلق می شود و خلق را از همه درجات جز حضور حق نمی یابد حتّی دوزخ و دوزخیان روی زمین را! و اتفاقاً شاقه ترین مرحله درک حق در خلق همان حق دوزخ و دوزخیان است که به مثابه برترین و آخرین رحمت خدا بر خلق است! و این وادی پنجم در سیر نزول است.
۱۰۸۷- و امّا پس از درک حق در خلق و انجام رسالت الهی برای خلق که شفاعت و بیدارسازی وجدانهاست و انسانها را بر آستانه انتخاب بین کفر و ایمان رسانیدن است، نوبت وادی ششم یعنی خروج از خلق و بازگشت به خود الهی خویشتن است که این وادی امامت است. که این سیر نیز دارای مراتب و درجات و حوادث و حجت ها و حقایقی است که درک و حاصل می گردد تا فرد بر تمامیت خود وارد شده و به خدایش ملحق و موحد کامل گردد.
۱۰۸۸- ورود سالک بر خود الهی خویش واقعه استقرار در خویشتن است و با خود یکی شدن و پایان دوگانگی! و این واقعه تجلی نور علی نور است که ظهور امامت است که مقام علیین می باشد و همچون الحاق علی به محمد! و محمد- علی شدن! این ظهور الساعه و نور حقیقت از انسان است و مقام خلافت و فنای در ذات خود!
