خرافه چیست؟!
۱- نخست باید دانست که ابتلای به خرافات نوعی عذاب ناشی از مکر و بازی با عارف و حقایق دینی است.
۲- آنگاه که دين بازیچه امیال دنیوی شود معارف دینی نیز در ذهن اهلش واژگونه می گرد و این قلمرو خرافه است.
۳- هرگز انسان مؤمن به خرافات دچار نمی گرد. بلکه منافقین دچار این عذاب می شوند که همان جن زدگی و شیطان زدگی در قمرو دین است.
۴- طبق تعریف قرآنی٬ اهل ایمان٬ دنیای خود را بخدمت دین می گیرند ولی کافران دين را بخدمت دنیا درمی آورند. و لذا به تبدیل معارف دینی می رسند که خراقه محصول کارگاه تبدیل دین به دنیاست.
۵- “شیطان به امر خدا بسراغ منکران و متکبران می رود تا آنها را رسوا سازد.”قرآن-
این همان واقعه ابتلای به خراقات است و لذا اهالی خرافه جملگی از رسواترین مردمان هستند.
۶- خراقه٬ محصول معيشت پرستی و ریاست طلبی در دین است.
۷- خراقه٬ مسخ شیطان دین در نفس ناطقه کافران و مشرکان است.
۸- تا کفر و انکار و مکر با خدا و دین هست شیطان هست و خرافه هست. و این یک حق است.
۹- بزبانی دیگر هر باور موروثی و عاریه ای که در عمل و وجدان فردی تجربه و محقق نشده٬ خرافه است حتی اگر آن عقیده في ذاته بر حق باشد ولی برای کسی که آنرا درک و تجریه نکرده٬ عین خراقه است حتی باور به وجود خداوند.
۱۰- هر باوری که از راه وراثت و تلقینات خانوادگی و تبلیغات عمومی و حتی صرفاً از اه کتاب حاصل شده باشد سرچشمه تولید انواع خرافات است و همچون غده زهرآگین در نفس ناطقه ایجاد توهمات گوناگون می کند. حتی اگر توحیدی ترین و عرفاتیترین باورها باشد.
۱۱- اعتقادات دینی اگر با رحمت و عدالت همراه نباشد موجب توهم و خرافه و جنون است.
۱۲- دین بدون تقوا و اخلاق عملی همواره مهد خرافه است و این دين کفران است که خدایشان در پشت بام آسمان است.
۱۳- هر باوری که انسان را از مسئولیت اعمال و سرنوشت و بدبختی هایش مبرا کند و به سوی دیگران فرافکنی نماید خراقی است.
۱۴- خرافات به این دلیل شر و فاسد و ناحق هستند که آدمی را از وجدان فردی خود بیگانه می سازند. از خودبیگانگی مهلکترین محصول خرافات است.
۱۵- باور به خدایی که حاکم و مقیم بر تن و دل و جان و ارده و روان تو نیست علت از خودبیگانگیها و خرافات است چنین خدائی همان خدای کفر است طیق تعریف قرآن کریم.
علی اکبر خانجانی
۱۴۰۰/۱۰/۱۴