۳۳۲- «و چون بر خانه هایتان وارد می شوید از جانب خدا بر خودتان سلام و تحیّت گوئید از برکت و پاکی. و بدینگونه خداوند نشانه هايش را برای شما آشکار می کند باشد که دریابید». نور-۶۱ موّمن تنهاست خاصه در میان خانواده و نژادش. هیچ کس به او سلامی نمی کند و سلامش را کسی جداً و قلباً پاسخ نمی گوید. و اتفاقاً تنهاترین اوقات مومن در میان خانواده اش می باشد. اینست که چون وارد خانه اش می شود چه کسی باشد یا نباشد از جانب خدا بر خودش سلام و مبارکی می گوید و خود را از تنهانی می رهاند. در واقع خداوند از زبان مومنانش بر آنها سلام می کند. و اين سلام همان تسلیم و رضا و سلامت و طهارت و عزت و و محبت خداست. موّمن٬ غریب در خویشان است و خویش غریبان است.
