کتاب حدیث وجود “مبانی حکمت قرآنی” (حکمت واقعه- حکمت خلّاق- حکمت صدیقین- حکمت ارحم الراحمینی) اثر استاد علی اکبر خانجانی

۵۳۷- اکثر فلاسفه اسلامی همچون شیخ سهروردی و ملاصدرا به خوانندگان فلسفه خود شدیداً توصیه کرده اند که قبل از مطالعه به چله نشینی و ریاضت بپردازند وگرنه با مطالعه حکمت آنها، گمراه می شوند!؟ آیا این عجب نیست؟ چرا باید دانستن حکمت، دین و ایمان را به خطر اندازد؟ مگر رسالت حکمت، تحکیم مبانی دین و ایمان و اعتقادات نیست؟ پس این هراس چه معنائی دارد؟ چرا خوانندگان آثار فلسفی جملگی یک شبه کافر می شوند و حداقل تقوا را از دست و دل می نهند؟ این نیز حجت آشکار دیگری بر ماهیت شیطانی فلسفه هاست.